Organ-music: Απριλίου 2008

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ

ΤΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ WESTMINSTER

ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

Ο Καθεδρικός Ναός του Westminster αποτελεί την έδρα του Αρχιεπισκόπου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στο Λονδίνο. Δεν πρέπει να συγχέεται με το Αββαείο του Westminster που βρίσκεται σε γειτνιάζουσα περιοχή. Ο ναός αυτός είναι η μεγαλύτερη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία που υπάρχει στην Αγγλία και Ουαλία.

Ο ναός αυτός διαθέτει μια σχετικά σύντομη ιστορία. Το μέρος στο οποίο βρίσκεται ήταν γνωστό παλιότερα με την επωνυμία Bulinga Fen και αποτελούσε τμήμα του βάλτου που υπήρχε στην περιοχή του Westminster. Αποστραγγίστηκε από τους Βενεδικτίνους μοναχούς που ήταν οι κτίτορες και κάτοχοι του Αββαείου του Westminster και χρησιμοποιήθηκε σαν αγορά και εκθεσιακός χώρος. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε επίσης σαν χώρος αναψυχής αλλά ουσιαστικά παρέμεινε ερημότοπος.

Το 17^ο αιώνα ένα τμήμα της περιοχής αυτής πουλήθηκε από το Αββαείο για την κατασκευή μια φυλακής η οποία κατεδαφίστηκε και αντικατεστάθη από ένα μεγαλύτερο σύστημα φυλακών το 1834. Τελικά η περιοχή αποκτήθηκε από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία το 1884.

Ο Καθεδρικός Ναός του Westminster, είναι αφιερωμένος στο Υπερπολύτιμο Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στην Αγία Μητέρα Του στο θετό Του Πατέρα Άγιο Ιωσήφ και στον εφημέριο Του Άγιο Πέτρο. Επίσης υπάρχουν δευτερεύουσες αφιερώσεις στον Άγιο Αυγουστίνο και όλους τους Αγίους της Βρεταννίας, στον Άγιο Πατρίκιο και σε όλους τους Αγίους της Ιρλανδίας. Σχεδιάστηκε με το Βυζαντινό ρυθμό αρχιτεκτονικής από το Βικτωριανό αρχιτέκτονα John Francis Bentley. Ο θεμέλιος λίθος τοποθετήθηκε το 1895 και αποπερατώθηκε ύστερα από 8 χρόνια το 1903.

Στο εσωτερικό του Ναού υπάρχουν θαυμάσια έργα τέχνης από μάρμαρο και μωσαϊκά. Ο Δρόμος του Σταυρού, με τις 14 παραστάσεις, έργο του γλύπτη Eric Gill, είναι επίσης ένα πασίγνωστο έργο τέχνης που κοσμεί τον Καθεδρικό Ναό.

Το εξωτερικό του ναού είναι επίσης ένα κομψοτέχνημα στο οποίο δεσπόζει ο Πύργος του Αγίου Εδουάρδου στα 80 μέτρα ύψος (αν συμπεριληφθεί και ο σταυρός τότε φτάνουμε στα 89 μέτρα ύψος περίπου) και η Δυτική Πρόσοψη η οποία είναι στολισμένη με κίονες και αψίδες. Ο Πύργος του Αγίου Εδουάρδου είναι 20 μέτρα ψηλότερος από τους πύργους του Αββαείου του Westminster, ενώ είναι χαμηλότερος κατά 10 μέτρα από το περίφημο ρολόι του Big Ben του Κοινοβουλίου.

Το εκκλησιαστικό όργανο του Καθεδρικού Ναού αποτελεί επίσης ένα θαυμάσιο κόσμημα. Είναι τοποθετημένο στο δυτικό εξώστη του ναού και είναι ένα από τα λίγα μεγάλα εκκλησιαστικά όργανα που δε διαθέτουν ορατή πρόσοψη. Αντί πρόσοψης υπάρχουν τεράστια παραβάν που καλύπτουν τους αυλούς του οργάνου το οποίο παράγει ένα καταπληκτικό ηχητικό αποτέλεσμα που πραγματικά αμιλλάται αυτό του εντυπωσιακού θεαματικού αποτελέσματος που αποκτά κανείς με την είσοδό του στον τεράστιο αυτό ναό.

Το αρχικό σχέδιο του οργάνου, που προτάθηκε το 1910, αφορούσε ένα όργανο τεραστίων διαστάσεων με 120 ρετζίστρο, κατάλληλο για το χώρο αυτό. Θα τοποθετείτο στο ανατολικό άκρο του ναού στους εξώστες του Ιερού Βήματος, ενώ η κονσόλα θα τοποθετείτο κάτω στο δάπεδο, σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια του αρχιτέκτονα Bentley. Ο σχεδιασμός αυτός είχε προταθεί από το T.C. Lewis βασισμένο σε σχέδια του Richard Runciman Terry, που ήταν ο πρώτος Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Ναού. Οι αυλοί του οργάνου θα τοποθετούνταν σε διάφορα τμήματα στο κάτω μέρος του Βήματος αλλά και στους γύρω εξώστες του. Αργότερα, για οικονομικούς λόγους, κατασκευάστηκε μόνο ένα μικρό όργανο Choir στο Βήμα. Μετά από δέκα χρόνια όμως, ο Καρδινάλιος Bourne επικοινώνησε με τον John Courage για το σχεδιασμό ενός νέου μεγαλύτερου οργάνου. Ο John Courage ήταν μια εμπνευσμένη επιλογή, δεδομένου ότι έχει γνωμοδοτήσει για το όργανο του Καθεδρικού Αγγλικανικού Ναού του Southwark, είχε μαθητεύσει επίσης στην εταιρεία Lewis and Co, και είχε επίσης καλές γνωριμίες με τους οργανίστες Louis Vierne, Guy Weitz και Marcel Dupré. Ο τελευταίος ειδικά κατανάλωσε αρκετό χρονικό διάστημε με τον Courage μεταφέροντας διάφορες ιδέες για την κατασκευή του νέου οργάνου του ναού του Westminster. O Dupré ήταν αυτός που επέμεινε στο να τοποθετηθεί το όργανο στο Δυτικό Εξώστη του ναού, όπως συνηθιζόταν στην Ευρώπη και όχι στο Ιερό Βήμα όπως ήταν επιθυμία του αρχιτέκτονα Bentley αλλά και ήταν επίσης μια τυπική συνήθεια των Αγγλικών Καθεδρικών Ναών.

Το αρχικό σχέδιο προτάθηκε από την εταιρεία Harrison & Harrison, μια φημισμένη εταιρεία κατασκευής εκκλησιαστικών οργάνων της Μεγάλης Βρεταννίας. Τελικά η εργασία κατασκευής ανατέθηκε στο Henry Willis ΙΙΙ το Δεκέμβριο του 1920.

Το πρώτο τμήμα του οργάνου εγκαινιάστηκε το 1922 (33 ρετζίστρο μόνο) από το Marcel Dupré. Μέσα στα δέκα επόμενα χρόνια πολλοί φημισμένοι οργανίστες συμπεριλαμβανομένων των Marcel Dupré, Edwin Lemare, Joseph Bonnet και Guy Weitz, έδιναν ρεσιτάλ υπέρ του συγκέντρωσης χρηματικού ποσού για την αποπεράτωση του οργάνου. Το 1924 ο Louis Vierne έδωσε ένα ρεσιτάλ στο ναό όπου του δόθηκε ένα θέμα για να αυτοσχεδιάσει, από το Henry Willis, το οποίο βασιζόταν στη μελωδία που παράγει η κωδωνοστοιχία του ωρολογίου Big Ben του Κοινοβουλίου. Ο Vierne χρησιμοποίησε αργότερα αυτόν τον αυτοσχεδιασμό στη γνωστή του σύνθεση «Carillon de Westminster». Την ίδια χρονιά ο Marcel Dupré παρουσίασε στο όργανο αυτό τη γνωστή του Παθητική Συμφωνία, χάριν της οποίας προστέθηκε στα ποδόπληκτρα του οργάνου το επιβλητικό ρετζίστρο Contra Bombarde 32’.

Το 1932 το όργανο ολοκληρώθηκε ουσιαστικά με την προσθήκη 11 επιπλέον ρετζίστρο, περαιτέρω του αρχικού σχεδιασμού. Διάφορα ρεσιτάλ από φημισμένους καλλιτέχνες λάμβαναν χώρα στον Καθεδρικό Ναό μέχρι πριν το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1939. Το 1946 επαναλήφθηκαν τα ρεσιτάλ αυτά και πλέον με νέα ονόματα όπως οι Leonce de Saint-Martin, Fernando Germani, Jeanne Demessieux και πάλι ο Marcel Dupré του οποίου ο μεγάλος σύνδεσμος με το όργανο αυτό συνέχιζε να καλλιεργείται. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο Nicolas Kynaston επανέφερε την παράδοση των ρεσιτάλ μετά από μια έλλειψη ορισμένων ετών, προσκαλώντας διάσημους μουσικούς για να παίξουν, μεταξύ αυτών οι Germani, Ralph Downes, Jean Langlais, Goerge Thalben-Ball, Pierre Cochereau και Jean Guillou. Πάντως η κατάσταση του οργάνου ήταν σε φθίνουσα πορεία, η συναρμογή παρήγαγε διάφορους θορύβους, ενώ μια συντήρηση ήταν άκρως αναγκαία ειδικά από τη στιγμή όπου μια μεγάλη ηλεκτρική κονσόλα στο Ιερό Βήμα τοποθετήθηκε το 1926.

Μετά από μια μεγάλη επισκευή το 1984, από την εταιρεία Harrison & Harrison, το όργανο επαναλειτούργησε το 1985 με τον David Hill, που ήταν ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της περιόδου εκείνης. Οι συστοιχίες των αυλών καθαρίστηκαν από τη σκόνη καθώς και από την αιθάλη που παράγεται από τα κεριά και το θυμίαμα. Επίσης πραγματοποιήθηκε εκ νέου εντονισμός και τοποθετήθηκε σύστημα αποθήκευσης μνημών ομαδοποίησης των ρετζίστρο. Τα τελευταία χρόνια επίσης έγινε μια επιπλέον βελτίωση του μηχανισμού αλλά και εγκατάσταση μιας τράπεζας μνημών 256 θέσεων. Το 1996 επίσης βελτιώθηκε η σύνδεση του οργάνου με την κονσόλα του Ιερού Βήματος. Συνεχίζεται επίσης η προσέλκυση καλλιτεχνών από κάθε μέρος της Ευρώπης για την πραγματοποίηση ρεσιτάλ εκκλησιαστικού οργάνου.

Η διάταξη των ρετζίστρο του οργάνου είναι η ακόλουθη:

Pedal Organ
1. Double Open Bass (from 2) 32
2. Open Bass 16
3. Open Diapason 16
4. Contra Bass 16
5. Sub Bass 16
6. Dulciana (from 19) 16
7. Violon (from 50) 16
8. Octave (from 2) 8
9. Principal (from 3) 8
10. Flute (from 5) 8
11. Super Octave (from 3) 4
12. Seventeenth * New 31/5
13. Nineteenth * in 22/3
14. Twenty-second * 1984 2
15. Contra Bombarde (from 16) 32
16. Bombarde 16
17. Trombone 16
18. Octave Trombone (from 17) 8

Choir Organ (Enclosed)
19. Contra Dulciana 16
20. Open Diapason 8
21. Viola 8
22. Sylvestrina 8
23. Cor de Nuit 8
24. Cor de Nuit Célestes 8
25. Gemshorn 4
26. Nason Flute 4
27. Nazard 2 2/3
28. Octavin 2
29. Tierce 1 3/5
30. Trompette 8
I. Tremulant
II. Octave
III. Sub-Octave
IV. Unison Off

Great Organ First Division
31. Double 16
32. Open Diapason No. 1 8
33. Open Diapason No. 2 8
34. Octave 4
35. Octave Quint 2 2/3
36. Super Octave 2
37. Grand Chorus 15 19 22 26 29 V
38. Double Trumpet 16
39. Trumpet 8
40. Clarion 4

Second Division
41. Bourdon 16
42. Open Diapason No. 3 8
43. Flute Harmonique 8
44. Quint 51/3
45. Principal 4
46. Flute Couverte 4
47. Tenth 31/5
48. Twelfth 22/3
49. Fifteenth 2

Swell Organ
50. Violon 16
51. Geigen Diapason 8
52. Rohrflöte 8
53. Echo Viole 8
54. Violes Célestes 8
55. Octave Geigen 4
56. Suabe Flute 4
57. Twelfth 2 2/3
58. Fifteenth 2
59. Harmonics 17 19 22 III
60. Oboe 8
61. Vox Humana 8
V. Tremulant
62. Waldhorn 16
63. Trumpet 8
64. Clarion 4
VI. Octave
VII. Sub-Octave
VIII. Unison Off

Solo Organ
(65-77 Enclosed)
65. Quintaton 16
66. Violoncello 8
67. Violoncello Célestes 8
68. Salicional 8
69. Unda Maris 8
70. Tibia 8
71. Concert Flute 4
72. Piccolo Harmonique 2
73. Cor Anglais 16
74. Orchestral Oboe 8
75. Corno di Bassetto 8
IX. Tremulant
76. French Horn 8
77. Orchestral Trumpet 8
78. Tuba Magna 8
X. Octave
XI. Sub-Octave
XII. Unison Off

Couplers
XIII. Choir to Pedal
XIV. Great to Pedal
XV. Swell to Pedal
XVI. Solo to Pedal
XVII. Swell to Choir
XVIII. Solo to Choir
XIX. Choir to Great
XX. Swell to Great
XXI. Solo to Great
XXII. Solo to Swell
XXIII. Great Reeds on Solo
XXIV. Great second division on Choir
XXV. Great and Pedal combinations coupled
XXVI. Generals on Swell foot pistons
(XXII, XXIV and XXVI were added in 1984)

Accessories
Eight foot pistons to the Pedal Organ
Eight pistons to the Choir Organ
Eight pistons to the Great Organ
Eight pistons to the Swell Organ (duplicated by foot pistons)
Eight pistons to Solo Organ
Eight general pistons and general cancel
256 levels of memory for general pistons and eight levels for divisional pistons
Reversible foot pistons: XIV, XV, XX
Reversible pistons: XIII-XXII
FF and FFF blind reversible pistons
Apse console general cancel
Balanced expression pedals to the Choir, Swell and Solo Organs