Οι εργασίες διήρκησαν 140 χρόνια περίπου. Ο ναός ολοκληρώθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του το 1732, αλλά η πρόσοψη και το δυτικό τμήμα δεν ξεκίνησαν να κατασκευάζονται πριν απο το 1776. Το αποτέλεσμα είναι μια διώροφη πρόσοψη με τρείς κομψές κιονοστοιχίες. Η συνολική αρμονία του οικοδομήματος αλλοιώνεται μόνο, όπως λένε κάποιοι, από τους δύο κακοταιριασμένους πύργους. Ο ένας σύμφωνα με το νεοκλασσικό σχέδιο του Jean Francois Chalgrin, προστέθηκε λίγο μετά τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά ο αντίστοιχος απέναντι πύργος δεν ξεκίνησε ποτέ, κι έτσι παρέμεινε μόνο ο αρχικός.
Το Ιερό Βήμα είναι έργο των Christophe Gamard, Louis Le Vau and Daniel Gittard αλλά ολοκληρώθηκε μεταγενέστερα από τον Gilles-Marie Oppenord, μαθητή του Francois Mansart, το 1714-1745. Η πρόσοψη είναι ένα ανορθόδοξο εγχείρημα του 1732 από τον Giovanni Niccolo Servandoni όπου μια διπλή Ιωνική κιονοστοιχία, πάνω από μια Δωρική κιονοστοιχία με στοές, συνδέει τις βάσεις των γωνιακών πύργων με την πρόσοψη. Αυτό το άκρως κλασσικιστικό θέμα κατασκευάστηκε υπό το πρίσμα του Ροκοκό. Ο επανασταστικός του χαρακτήρας αναγνωρίστηκε δύο δεκαετίες αργότερα από τον αρχιτέκτονα και δάσκαλο Jacques-Francois Blondel, ο οποίος έβαλε ένα σχέδιο της ανέγερσης της πρόσοψης στο έργο του «Γαλλική Αρχιτεκτονική», σημειώνοντας πως το τεράστιο πλεονέκτημα του κτιρίου οφείλεται στην ίδια του την αρχιτεκτονική και τη μεγαλοπρέπειά του, όπου ανοίγεται πλέον μία νέα οδός για τους Γάλλους αρχιτέκτονες.
Στο ναό του Αγίου Σουλπικίου έγιναν οι βαπτίσεις του Μαρκησίου ντε Σαντ και του ποιητή Καρόλου Baudelaire το 1740 και το 1821 αντίστοιχα, κι επίσης πραγματοποιήθηκε το 1794 ο γάμος του Βίκτωρος Ουγκώ με την Αντέλ Φουσέ.
Το 1727 ο Languet de Gergy, που ήταν ιερέας του Αγίου Σουλπικίου, ζήτησε την κατασκευή ενός ηλιακού ωρολογίου μέσα στην εκκλησία σαν τμήμα της νέας κατασκευής, για να τον βοηθήσει να υπολογίζει το Πάσχα και τις ισημερίες. Μια μεσημβρινή γραμμή από ορείχαλκο τοποθετήθηκε κατά μήκος του δαπέδου και ανεβαίνει επάνω σε ένα λευκό μαρμάρινο οβελίσκο, περίπου έντεκα μέτρα ύψος στην κορυφή του οποίου βρίσκεται μια σφαίρα με ένα σταυρό. Ο οβελίσκος χρονολογείται από το 1743. Στο παράθυρο του νοτίου κλίτους του ναού υπάρχει ένα μικρό άνοιγμα με ένα φακό όπου μια ακτίνα του ηλιακού φωτός διέρχεται και πέφτει πάνω στην ορειχάλκινη γραμμή. Το μεσημέρι της χειμερινής ισημερίας (21 Δεκεμβρίου) η ακτίνα πέφτει πάνω στον οβελίσκο. Το μεσημέρι της εαρινής και φθινοπωρινής ισημερίας (21 Μαρτίου και 21 Σεπτεμβρίου αντίστοιχα) η ακτίνα πέφτει πάνω σε ένα οβάλ χάλκινο δίσκο στο δάπεδο κοντά στο ιερό. Το ωρολόγιο αυτό κατασκευάστηκε από τον Άγγλο κατασκευαστή ωρολογίων και αστρονόμο Henry Sully, και χρησιμεύει επίσης και για άλλες επιστημονικές μετρήσεις. Η ορθολογιστική του χρήση ίσως και να προστάτευσε το ναό από καταστροφή κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.
Στο ναό του Αγίου Σουλπικίου υπάρχει μια μακρά παράδοση στο εκκλησιαστικό όργανο. Από τα μέσα του 16ου αιώνα υπάρχουν στοιχεία για οργανίστες του ναού. Από τότε και μετά εμφανίζονται οι γνωστοί Guillaume-Gabriel Nivers και Louis-Nicolas Clerambault. Οι οργανίστες αυτοί όμως υπηρέτησαν στον παλιό ναό του Αγίου Σουλπικίου. Το παρόν εκκλησιαστικό κτίριο κατασκευάστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα σύμφωνα με το πνεύμα του αρχιτέκτονα Chalgrin, και περιλαμβάνει την μνημειώδη εγκατάσταση του εκκλησιαστικού οργάνου που επίσης σχεδιάστηκε από τον ίδιο αρχιτέκτονα και που μπορούμε να βλέπουμε μέχρι και τις μέρες μας. Το περίβλημα αυτό του οργάνου, περιείχε παλιότερα ένα άλλο όργανο κατασκευασμένο το 1871 από τον Clicquot, με πέντε πληκτρολόγια, 64 ρετζίστρο και ένα ρετζίστρο Montre 32'. Το όργανο, στην εποχή του, εθεωρείτο ένα από τα καλύτερα της Γαλλίας μαζί με αυτά του Αγίου Μαρτίνου de Tours και του Καθεδρικού Ναού της Παναγίας. Χάρη στο εξαιρετικό ταλέντο του οργανίστα Nicolas Sejan, το όργανο πήρε μεγάλη φήμη σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ο διάσημος κατασκευαστής εκκλησιαστικών οργάνων Aristide Cavaille-Coll κατασκεύασε ένα νέο όργανο που περιείχε αρκετά στοιχεία από το παλιό και με την πρόθεση να γίνει μια συνένωση "της παλιάς τέχνης με τη νέα". Έτσι το μεγάλο εκκλησιαστικό όργανο του Αγίου Σουλπικίου, ένα από τα τρία μόνον όργανα σε όλη την Ευρώπη που είχαν τότε 100 ρετζίστρο, συμπεριλαμβανομένων του Καθεδρικού Ναού της Ουλμ (Walcker) και του Καθεδρικού Ναού του Λίβερπουλ (Willis), έγινε γρήγορα ένα από τα πλέον δημοφιλή σε όλη την υφήλιο. Ο καθηγητής Adolphe Hesse από το Breslau, που ήταν περίφημος ερμηνευτής του Μπαχ και είχε επισκεφτεί το όργανο λίγο μετά την ολοκλήρωσή του, έγραψε: "Πρέπει να πω ότι από όλα τα εκκλησιαστικά όργανα που έχω επισκεφθεί, εξετάσει και παίξει, το όργανο του Αγίου Σουλπικίου είναι το τελειότερο, το πιο αρμονικό, το μεγαλύτερο και πραγματικά το κορυφαίο έργο στην κατασκευή σύγχρονων εκκλησιαστικών οργάνων".
Το 1863, ο διάσημος βιρτουόζος Lefebure-Wely διορίστηκε οργανίστας. Τον διαδέχτηκε ο Charles-Marie Widor το 1870 που ήταν μόνο 26 ετών. Διορίστηκε με τον τίτλου του "προσωρινού οργανίστα" και ποτέ δεν του δόθηκε ο επίσημος τίτλος του τιτουλάριου οργανίστα καθ' όλη τη διάρκεια της 63χρονης θητείας του στον Άγιο Σουλπίκιο. Παραιτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1933 δίνοντας τη θέση του στον Marcel Dupre έναν άλλο κορυφαίο μουσικό του είδους. Ο Dupre πέθανε το απόγευμα της Πεντηκοστής του 1971 αφού είχε παίζει πρώτα στην πρωινή λειτουργία. Τον διαδέχτηκε ο μαθητής του Jean-Jacques Grunenwald, ένας άλλος επίσης σημαντικός μουσικός που έμεινε στη θέση αυτή για δέκα χρόνια μόνον. Οι καλλιτέχνες αυτοί που είχαν μεγάλη εκτίμηση στο δημιούργημα του Cavaille-Coll το άφησαν άθικτο απο προσθήκες, κάτι το οποίο δυστυχώς δε συνέβη και με άλλα όργανα του περίφημου κατασκευαστή όπου υπέστησαν διάφορες μετατροπές κατά τη διάρκεια του πρώτου ημίσεως του 20ου αιώνα. Στην πραγματικότητα το όργανο δεν πρέπει να θεωρηθεί σαν ένα του είδους ρομαντικό - συμφωνικό, όπως πολλοί θα μπορούσαν να προτείνουν. Αντιθέτως ο δημιουργός του επιθυμούσε ένα όργανο όπου η κλασσική μουσική παράδοση και το νέο ρομαντικό στυλ αποτελούν αλληλένδετα στοιχεία.
Στο εκκλησιαστικό όργανο του Αγίου Σουλπικίου έχουν υπηρετήσει οι εξής οργανίστες
Nicolas Pescheur (πέθανε το 1601 ή το 1614)
Vincent Coppeau (περ. 1618 - περ. 1651)
Guillaume-Gabriel Nivers (περ. 1651 - 1702)
J.B. Totin (1702 - περ. 1714)
Louis-Nicolas Clerambault (1715-1749)
Cesar Francois Clerambault (1749 - 1760)
Evrard Dominique Clerambault (1761 - 1773)
Claude Etienne Luce (1771 βοηθός του Evrard Dominique Clerambault; τιτουλάριος 1773 - 1783)
Nicolas Sejan (1783 - 1819)
Louis Nicolas Sejan (1819 - 1849)
Georges Schmitt (1850 - 1863)
Louis-James-Alfred Lefebure-Wely (1863 - 1869)
Charles-Marie Widor (1870 - 1934)
Marcel Dupre (1934 - 1971)
Jean-Jacques Grunenwald (1973 - 1982)
Daniel Roth (από το 1985)
Ο τελευταίος οργανίστας Daniel Roth, ευρέως γνωστός σαν ένας από τους κορυφαίους Γάλλους δεξιοτέχνες του εκκλησιαστικού οργάνου, έχει κερδίσει διάφορες διακρίσεις σαν ερμηνευτής και καθηγητής. Στην ηλικια των 20 ετών έκανε την πρώτη του εμφάνιση σαν οργανίστας στη Βασιλική της Ιεράς Καρδίας στη Μονμάρτρη του Παρισιού, σα βοηθός της καθηγήτριάς του Madame Rolande Falcinelli. Αργότερα τη διαδέχθηκε σαν τιτουλάριος οργανίστας, όπου παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 1985 όπου πλέον πήρε τη θέση του τιτουλάριου οργανίστα του Αγίου Σουλπικίου. Ο Daniel Roth είναι απόφοιτος του Ωδείου του Παρισιού και στους καθηγητές του συμπεριλαμβάνονται η Marie-Claire Alain και ο Maurice Durufle. Έχει κερδίσει σε αρκετούς διαγωνισμούς, μεταξύ των οποίων και ο Grand Prix de Chartres 1971 σε ερμηνεία και αυτοσχεδιασμό. Υπήρξε καθηγητής του εκκλησιαστικού οργάνου στη Μουσική Σχολή της Ένωσης Σαάρ, του Ωδείου της Μασσαλίας και του Στρασβούργου και είναι πρόεδρος του τμήματος εκκλησιαστικού οργάνου της Μουσικής Σχολής της Φρανκφούρτης όπου διαδέχθηκε τον Edgar Krapp και το Helmut Walcha από το 1997 ως το 2007. Έχει επίσης υπάρξει ως καλλιτέχνης εις διαμονή του Εθνικού Ναού της Αμώμου Συλλήψεως και πρόεδρος του τμήματος εκκλησιαστικού οργάνου στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον DC.
Τον προσκαλούν να παίξει σε κοντσέρτα σαν σολίστ καθώς και με διάσημες ορχήστρες. Επιπλέον διδάσκει σε τάξεις δεξιοτεχνίας και λαμβάνει μέρος ως μέλος σε κριτικές επιτροπές διαγωνισμών εκκλησιαστικού οργάνου παγκοσμίως.
Στις 11 Νοεμβρίου 2005 έπαιξε στην αφιέρωση του νέου εκκλησιαστικού οργάνου Karl Schuke (Βερολίνο) στην Αίθουσα Συναυλιών "Grand Duchesse Josephine-Charlotte" στο Λουξεμβούργο για την κατασκευή του οποίου υπήρξε και καλλιτεχνικός σύμβουλος.
Το συνθετικό έργο του Daniel Roth περιλαμβάνει αρκετά έργα για εκκλησιαστικό όργανο, για φλάουτο και όργανο, και για χορωδία και όργανο. Η πόλη του Ludwigshafen (Γερμανία) του ανέθεσε τη σύνθεση ενός ορχηστρικού κομματιού. Το "Licht im Dunkel" παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε αυτή την πόλη το Μάιο του 2005 και στο Παρίσι στον Άγιο Στέφανο του Mont τον Απρίλιο του 2006 και το διηύθηνε ο γιός του Francois-Xavier Roth. Το έργο εκδόθηκε από το Schott.
Για το συνθετικό του έργο έλαβε το βραβείο Florent Schmitt από την Ακαδημία των Καλών Τεχνών (Ινστιτούτο της Γαλλίας). Ο Daniel Roth είναι επίσης γνωστός για τους πνευματώδεις αυτοσχεδιασμούς του, τους οποίους περιλαμβάνει σε συναυλιακά προγράμματα. Έχει κάνει πολλές δισκογραφικές εργασίες με έργα από το 17ο αιώνα ώς και σήμερα. Αρκετές από αυτές επιβραβεύθηκαν απο κριτικούς. Είναι Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής, Αξιωματικός των Τεχνών και των Γραμμάτων, και Επίτιμος Εταίρος του Βασιλικου Κολλεγίου Οργανιστών του Λονδίνου. Το 2006 έλαβε το Ευρωπαϊκό Βραβείο της Ευρωπαϊκής Θρησκευτικής Μουσικής από το Φεστιβάλ της Γερμανίας Scwabisch Gmund.
Για διάφορες φωτογραφίεςτου εκκλησιαστικού οργάνου του Αγίου Σουλπικίου πατήστε Ε Δ Ω.
Διάταξη ηχοχρωμάτων
Aristide Cavaillé-Coll (1862)
Σύνθεση του 1991
A = Clicquot 1776-1781
B = Daublaine-Callinet
D = Cavaillé-Coll 1862
E = Mutin 1903
F = Société Cavaillé-Coll (1934)
G = Renaud (1989-1991)
b = Bois (ξύλο); m = Metal (μέταλλο)
Grand-Choeur I (1ο πληκτρολόγιο, 56 νότες Ντο ως Σολ, 1η αεροδόχος, όπισθεν)
Salicional 8 B m
Octave 4 D m
Fourniture 4 rgs A m
Plein Jeu 4 rgs A m
Cymbale 6 rgs A m
Cornet 5 rgs (ré3) A m
Bombarde 16 A m
Basson 16 D m
1ère Trompette 8 A m
2ème Trompette 8 A m
Basson 8 D m
Clairon 4 A D m
Clairon Doublette 2 D m
Grand-Orgue II (2ο πληκτρολόγιο, 56 νότες Ντο ως Σολ, 1η αεροδόχος εμπρός)
Principal Harmonique 16 A m
Montre 16 A m
Bourdon 16 A m b
Flûte cônique 16 D m
Montre 8 A m
Diapason 8 C m
Bourdon 8 A m b
Flûte harmonique 8 A D m b
Flûte traversière (ré3) 8 D m
Flûte à pavillon 8 C m b
Quinte 5 1/3 A C D m
Prestant 4 A D m
Doublette 2 A m
Positif III (3ο πληκτρολόγιο, 56 νότες Ντο ως Σολ, 2η αεροδόχος εμπρός)
Laye des jeux de fond
Violon basse 16 D m b
Quintaton 16 D m b
Salicional 8 A C D m
Viole de gambe 8 B m b
Unda maris 8 D m b
Quintaton 8 B m b
Flûte traversière 8 D m b
Flûte douce 4 B m
Flûte octaviante 4 B m
Dulciane 4 B m
Laye des jeux de combinaison
Doublette 2 D m
Quinte 2 2/3 A D m
Tierce 1 3/5 A m
Larigot 1 1/3 A m
Picolo 1 A m
Plein Jeu harmonique 3 à 6 rangs D m
Basson 16 D m
Baryton 8 A D m
Trompette 8 A m
Clairon 4 A m
Recit Expressif IV (4ο πληκτρολόγιο, 56 νότες Ντο ως Σολ, 3η αεροδόχος)
Laye des jeux de fond
Quintaton 16 A m b
Diapason 8 E m b
Bourdon 8 A m b
Violoncelle 8 D m
Voix céleste 8 D m
Prestant 4 A m
Doublette 2 A m
Fourniture 4 rangs A G m
Cymbale 5 rangs A G m
Basson Hautbois 8 A D m
Cromorne 8 A m
Voix humaine 8 A m
Laye des jeux de combinaison
Flûte harmonique 8 D m
Flûte octaviante 4 D m
Dulciane 4 B m
Nazard 2 2/3 A B m
Octavin 2 D m
Cornet 5 rangs A m
Bombarde 16 D m
Trompette 8 D m
Clairon 4 D m
Registres Accessoires
Machine à grêle
Rossignol
Trémolo
Solo V (5ο πληκτρολόγιο, 56 νότες Ντο ως Σολ, 2η αεροδόχος όπισθεν – παλαιό πληκτρολόγιο bombarde
Laye des jeux de fond
Bourdon 16 A m b
Flûte cônique 16 D m
Principal 8 A B D m b
Bourdon 8 D m b
Flûte harmonique 8 D B? m b
Violoncelle 8 D m b
Gambe 8 D m
Kéraulophone 8 D m
Prestant 4 A m
Flûte octaviante 4 B m
Laye des jeux de combinaison
Octave 4 D m
Octavin 2 D m
Quinte 5 1/3 B m
Tierce 3 1/5 D m
Septième 2 2/7 E m
Quinte 2 2/3 D m
Cornet 5 rangs A m
Bombarde 16 D m
Trompette 8 A
Clairon 4 A
Trompette coudée à forte pression 8 B? D m
Pédale (30 νότες, Ντο ως Φα)
Laye des jeux de fond
Principal 32 A D b
Principal 16 F m
Contrebasse 16 A B b
Soubasse 16 A b
Principal 8 F m
Violoncelle 8 C G m
Flûte Flûte 4 A B m
Laye des jeux de combinaison
Bombarde 32 A D m
Bombarde 16 A D m
Basson 16 B m
Trompette 8 A B m
Ophicléide 8 A m
Clairon 4 A m
5 Claviers manuels, 56 notes: UT à SOLl
(5 manuels, 56 notes, C to G)
Pédalier 30 notes: UT à FA
(30 note Pedal, C to F)
Tirasses: Grand-Choeur, Grand-Orgue, Récit
(Pedal coupler: Grand-Choeur, Grand-Orgue, Recit)
Octaves graves pour les cinq claviers manuels
(Sub-octave couplers for the 5 manuels)
Appel Grand-Choeur
Accouplements (manuel couplers): I/II, II/I, III/I, IV/I, V/I, IV/III
Pressions (Wind Pressure) en mm
Grand Orgue: 95, 100
Grand Choeur: 95, 115
Solo: 100, 115, 127
Positif: 100, 115, 120
Recit: 100, 115
Pedale: 90 - 100
Chamade: 140-150
5 Claviers manuels, 56 notes: UT à SOLl
(5 manuels, 56 notes, C to G)
Pédalier 30 notes: UT à FA
(30 note Pedal, C to F)
Tirasses: Grand-Choeur, Grand-Orgue, Récit
(Pedal coupler: Grand-Choeur, Grand-Orgue, Recit)
Octaves graves pour les cinq claviers manuels
(Sub-octave couplers for the 5 manuels)
Appel Grand-Choeur
Accouplements (manuel couplers): I/II, II/I, III/I, IV/I, V/I, IV/III
Pressions (Wind Pressure) en mm
Grand Orgue: 95, 100
Grand Choeur: 95, 115
Solo: 100, 115, 127
Positif: 100, 115, 120
Recit: 100, 115
Pedale: 90 - 100
Chamade: 140-150
Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki/Saint-Sulpice_(Paris)
http://www.stsulpice.com/
http://www.stsulpice.com/Docs/disc.html#english1
http://en.wikipedia.org/wiki/Sulpitius_the_Pious
http://www.danielrothsaintsulpice.org/english/biography.php
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου