Ο Καθεδρικός Ναός του Βερολίνου είναι ένα θαυμάσιο οικοδόμημα όπου δίκαια του αποδίδεται η επωνυμία «Ο Άγιος Πέτρος των Διαμαρτυρομένων». Η παρούσα Βασιλική χρονολογείται από το 1905, αλλά στο ίδιο σημείο υπήρχαν παλιότερα άλλα παρόμοια κτίρια.
Στο ίδιο σημείο που βρίσκεται σήμερα ο Καθεδρινός Ναός, στο παρελθόν βρισκόταν μια άλλη εκκλησία από το 1465, όπου κατασκευάσθηκε για τη βασιλική οικογένεια Hohenzollern. Το κτίριο αυτό αντικατεστάθη από έναν καθεδρικό ναό Μπαρόκ τύπου το 1747 από τον Johann Boumann το οποίο το 1822 αναδιοργανώθηκε από τον αρχιτέκτονα Karl Friedrich Schinkel από το Βερολίνο. Το κτίριο αυτό με διαταγή του Γερμανού Αυτοκράτορα Γουλιέλμου ΙΙ κατεδαφίσθηκε το 1894 και αντικατεστάθη από τον παρόντα Καθεδρικό Ναό.
Ο παρών Καθεδρικός Ναός ανοικοδομήθηκε το 1905 και είναι 114 μέτρα μήκος, 73 μέτρα πλάτος και 116 μέτρα ύψος. Είναι μεγαλύτερος σε διαστάσεις από όλα τα προηγούμενα κτίρια που υπήρχαν στη θέση αυτή. Η κατασκευή αυτή σε στυλ Μπαρόκ με επιρροές από την Ιταλική Αναγέννηση θεωρήθηκε ως ένα κτίσμα της Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας σε αντιπαράθεση με τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη. 
Η αποκατάσταση του εσωτερικού του Ναού ξεκίνησε το 1984 και ολοκληρώθηκε το 1993 όπου πλέον η εκκλησία επαναλειτούργησε. Κατά τη διάρκεια της ανακατασκευής το αρχικό σχέδιο τροποποιήθηκε σε μια πιο απλοϊκή γραμμή.
Ο θόλος του ναού είναι περίτεχνα διακοσμημένος με μωσαϊκά. Οι επισκέπτες μπορούν να ανέβουν στον εξωτερικό εξώστη του, διαμέσου ενός κλιμακοστασίου που έχει διακοσμημένα κεφαλόσκαλα με φωτογραφίες και ομοιώματα και ένα ζεύγος καθισμάτων.
Το πλέον ιστορικό αντικείμενο του Καθεδρικού Ναού είναι η κρύπτη, στην οποία βρίσκονται περισσότερες από 80 σαρκοφάγοι Πρώσσων βασιλέων. Άλλα αξιοθέατα του ναού είναι το εκκλησιαστικό όργανο Sauer, ο άμβωνας σε Νεο-Μπαρόκ στυλ και το βιτρώ σχεδιασμένο από τον Anton von Werner. Το Ιερό Βήμα, που διασώθηκε από τον προηγούμενο Ναό, χρονολογείται από το 1850.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το κτίριο βομβαρδίστηκε από τις δυνάμεις των Συμμάχων και καταστράφηκε μερικώς στις 24 Μαϊου 1944. Μια προσωρινή στέγη τοποθετήθηκε προκειμένου να προστατεύει ότι είχε απομείνει και το 1975 άρχισε η ανακατασκευή. Η επισκευή του εσωτερικού άρχισε το 1984 και ολοκληρώθηκε το 1984 και το 1993 ο ναός επαναλειτούργησε επισήμως όπου παρέστη και ο Καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Κολ. Το γεγονός αναμεταδόθηκε τηλεοπτικά σε ολόκληρη τη Γερμανία. Κατά τη διάρκεια της ανακατασκευής του ναού, το όργανο επισκευάστηκε καθ’όλοκληρίαν, αν και το αρχικό σχέδιο του ναού μετατράπηκε σε πιο απλουστευμένο μικρότερο σχήμα.
Το μεγάλο εκκλησιαστικό όργανο Sauer της Υψηλής Ενορίας του Καθεδρικού Ναού του Βερολίνου σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε την ίδια εποχή με την κατασκευή του κτιρίου και αποτελεί τμήμα της καλλιτεχνικής επίπλωσης του κτιρίου.
Τον καιρό της αφιέρωσης το 1905, το όργανο ήταν το μεγαλύτερο στη Γερμανία, διαθέτονας 7269 αυλούς και 113 ρετζίστρο, κατανεμημένα σε 4 πληκτρολόγια και μια σειρά ποδοπλήκτρων. Ο σημαντικός κατασκευαστής εκκλησιαστικών οργάνων Wilhelm Sauer από την Φρανκφούρτη στον ποταμό Όντερ, κατασκεύασε ένα όργανο που περιλάμβανε τα νεώτερα τεχνολογικά και μουσικά επιτεύγματα στο χώρο της κατασκευής γερμανικών εκκλησιαστικών οργάνων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο το όργανο συνάντησε τις μεγάλες προσδοκίες που είχαν και ο κατασκευαστής του, αλλά και ο πελάτης: ο Καθεδρικός Ναός της πρωτεύουσας της χώρας, έπρεπε να διαθέτει ένα μνημειώδες, σύγχρονο και γενικότερα ένα μοναδικό όργανο υψηλής ποιότητας. Το όργανο του Καθεδρικού Ναού ήταν το απώγειο της καριέρας του Wilhelm Sauer. Την ίδια στιγμή, σηματοδοτείται το τέλος της εποχής κατασκευής ρομαντικών εκκλησιαστικών οργάνων, των οποίων ο ήχος παρομοιάζεται με τον χαρακτηριστικό ήχο μιας συμφωνικής ορχήστρας. Σήμερα, το όργανο αυτό είναι το μεγαλύτερο εκκλησιαστικό όργανο της ύστερης Ρομαντικής περιόδου που έχει επιζήσει αναλλοίωτο ως τις ημέρες μας.
Disposition
I Hauptwerk C–a3
Prinzipal 16′
Majorbaß 16′
Prinzipal 8′′
Doppelflöte 8
Prinzipal amabile 8′
Flute harmonique 8′
Viola di Gamba 8′
Bordun 8′
Gemshorn 8′
Quintatön 8′
Harmonika 8′
Gedacktquinte 51/3′
Oktave 4′
Flute octaviante 4′
Fugara 4′
Rohrflöte 4′
Oktave 2′
Rauschquinte II
Gosscymbel III
Scharff III–V
Kornett III–IV
Bombarde 16′
Trompete 8′
Clairon 4′
II Brustwerk C–a3
Prinzipal 16′
Quintatön 16′
Prinzipal 8′
Doppelflöte 8′
Geigenprinzipal 8′
Spitzflöte 8′
Salicional 8′
Soloflöte 8′
Dulciana 8′
Rohrflöte 8′
Oktave 4′
Spitzflöte 4′′
Salicional 4
Flauto Dolce 4′
Quinte 22/3′
Piccolo 2′
Mixtur IV
Cymbel III
Kornett III
Tuba 8′
Klarinette 8′
III Schwellwerk C–a3
Salicional 16′
Bordun 16′
Prinzipal 8′
Hohlflöte 8′
Gemshorn 8′
Schalmei 8′
Konzertflöte 8′
Dolce 8′
Gedeckt 8′
Unda maris 8′
Oktave 4′
Gemshorn 4′
Quintatön 4′
Traversflöte 4′
Nasard 22/3′
Waldflöte 2′
Terz 23/5′
Mixtur III
Trompete 8′
Cor anglais 8′
Glockenspiel
Rückpositiv
Flötenprinzipal 8′
Flöte 8′
Gedackt 8′
Dulciana 8′
Zartflöte 4′
IV Schwellwerk C–a3
Lieblich Gedackt 16′
Prinzipal 8′
Traversflöte 8′
Spitzflöte 8′
Lieblich Gedackt 8′
Quintatön 8′
Aeoline 8′
Voix céleste 8′
Prestant 4′
Fernflöte 4′
Violine 4′
Gemshornquinte 22/3′
Flautino 2′
Harmonia aetheria III
Trompete 8′
Oboe 8′
Vox Humana 8′
Tremolo zu Vox humana
Pedal C–f1
Prinzipal 32′
Untersatz 32′
Prinzipal 16′
Offenbaß 16′
Violon 16′
Subbaß 16′
Gemshorn 16′
Liebliche Gedackt 16′
Quintbaß 102/3′
Prinzipal 8′
Flötenbaß 8′
Violoncello 8′
Gedackt 8′
Dulciana 8′
Quinte 51/3′
Oktave 4′
Terz 31/5′
Quinte 22/3′
Septime 22/7′
Oktave 2′
Mixtur III
Kontraposaune 32′
Posaune 16′
Fagott 16′
Trompete 8′
Clairon 4′
- II/I, III/I, IV/I, Super I, III/II, IV/II, Super II, IV/III, I/P, II/P, III/P, IV/P
- 3 Freie Kombinationen, Mezzoforte, Forte, Tutti, Rohrwerke, Jalousieschweller III. Manual, Jalousieschweller IV. Manual, Jalousieschweller Vox humana, Handregister ab, Rückpositiv ab.
